Bhutan

Eind september, in de volksmond gekend als halverwege mijn Erasmus-ervaring.

Voor deze mooie gelegenheid werd er gekozen voor een ervaring tijdens een ervaring. Ik verliet het inmiddels quasi welvertrouwde Zuid-Afrika om Bhutan te gaan bezoeken.
Een land dat nog grotendeels begin 20e eeuw leeft: Wegen zijn er schaars. De wasmachines heten nog niet Bosch, Miele of Siemens maar nog steeds Chimey, Siring en andere indische namen. Water wordt gekookt voor het drinkbaar wordt bevonden en een decennium geleden sprak men nog over een monarchie.

Een zesdaagse expeditie door het Himalaya gebergte stond eerst op het programma.
Twaalf muilezels om onze tenten, eten, potten, pannen, vuren, overlevingskits, zakken en water te dragen. Twee mensen die voor deze muilezels zorgden. Eén kok. Eén gids. Eén waterdrager. Ik geloof dat expeditie dus wel een correcte woordkeuze is.
Mede-expeditieleden waren Jean-Charles Joris, Lionell Thienpont, Carl-Olaf Pauli, Laurenz-Frederik Pauli en Lawrence Vandekerckhove. Ook wel Boris, Ranman/Bio, Ponchoman, Bauli en de Lau genoemd.
Een tocht die met heel veel variëteit in het klimaat. We hebben in enkele dagen een vijftal van de mooiste vegetaties mogen observeren. Met als absolute topper dag 4 waar we s'ochtends al zwetend in T-shirt mochten starten in de brandende zon om vervolgens 1000m te stijgen tot een top van 5.024m waar we zowel pull, jas, sjaal als handschoenen aanhielden. Om de dag te mogen eindigen in een lichte regenbui tijdens een afdaling van 1400m. De verscheidenheid in klimaat werd dan wel geneutraliseerd door de herhaling in eten en drinken zijnde chili, rijst, kip en thee.

Na de expeditie werd het tweede deel ingezet: Bezoek aan het gehele rijk.
We reisden het gehele land door in de Dawamobiel. Bezochten zoals het een toerist siert de plaatselijke tempels en burchten (of Stupas en Dzongs) waar namen als Guru Rinpoche en Divine mad man de klok sloegen. Buiten deze normale visites deden we ook eerder ongewone, die pasten in een initieel plan het land 700.000 inwoners over te nemen. We kregen de kans te gaan eten met 2 ministers, de oppositieleider en hadden zelfs een audiëntie met de Queen-mother. Waarvan elk van hen ons met veel plezier wat meer leerde over het land door zowel te vertellen als te laten proeven van de plaatselijke apetijten.
Daarnaast werden onze baarden afgesneden met een mes door heuse professionals. De karaoké's van dienst wat zangtalent aangeboden. Een nationale brouwerij bezocht. Aanzien hoe kinderen hun leerstof door mekaar opzeiden al roepende.
En natuurlijk de 'burning lake' en 'Tiger's nest' bezocht. Beiden een laagte- (letterlijk dan) en hoogtepunt. The burning lake is een monding van een rivier waar zogeheten schatten zijn gevonden. Een monding waar er meer vlaggen zijn opgehangen dan tijdens een EK/WK in Nederland maar er toch een heel rustige sfeer hangt. Terwijl het wereldbekende Tiger's nest ons toch aan het denken heeft gesteld van waarom men in godsnaam het zichzelf toch zo moeilijk kan maken. Tempels bouwen aan een klif met dubbele hoogte van de Eiffeltoren, omdat een tijger een Guru tot daar zou hebben gedragen. Later is dit wel leuk om toeristen te lokken, maar toen? Overigens ook de enigste dag dat we meer dan 2 toeristen zijn tegengekomen.

Toedels

"vakantie"week?

Groetjes iedereen,

Hier Anthony, jullie vroegere blanke vriend/ broer/ kennis, ik begin steeds meer Afrikaanse gewoonten over te nemen.
Vlees. Laatkomen (maar daar had ik al wat ervaring mee). Brandy. Bruiner zijn. Links rijden. En ga zo maar verder. Allemaal ben ik ze aan het overnemen.

Hopelijk herkennen jullie me nog wanneer ik wederkeer.

Enkel het vroeg opstaan (5 A.M.) is er nog niet helemaal doorgekomen. Alhoewel ik toch al 2 keer om 9u heb ontbeten deze week.

Ik moet jullie wel een beetje teleurstellen met de speciale evenementen die mij de voorbije week zijn overkomen. Ik zat in, ik durf het bijna niet zeggen, studiemodus. Werken die afgewerkt moesten worden en examen afleggen. Angstaanwekkend schoolachtig voor deze vakantieperiode.
Maar bon ik kan natuurlijk ook niet beginnen schrijven over wat ik heb bijgeleerd en over hoe en of de kennis mij rijker heeft gemaakt. Toch zal ik toch eens in mijn verhalendoos kruipen om toch maar de enkelen die dit lezen te amuseren.

Mijn naam is hier vereeuwigd. In een Irish bar weliswaar.
Het bizarre is toch wel dat het niet met drinken was, lees definitie Irish Bar.
Ik was met mijn groepje van de richting na het examen iets gaan eten en drinken. Zag ik daar op die menu toch niet een heerlijk steakje staan, mijn eethormonen konden niet anders dan het vleesdoosje bestellen. Waarop de ober mij, na eens goed te zijn gescreend, de 'challenge' van de bar voorstelde: 1kg Steak opeten in ruil voor de titel van sir. te krijgen en mijn naam te mogen vereeuwigen op de muur.
Onder de groepsdruk of stoerdoenderij. U kiest maar. Heb ik dan maar de challenge succesvol beëindigd.
Ik ben nu dan ook de trotse eigenaar van een Sir. Anthony Bafort certificaat. De eerste van de vele titels die mij de komende jaren voor de voeten zal worden gegooid.
Uit euforie bestelde ik prompt 5 van de finest premium biertjes die ze hadden. Stella Artois. Waar ik spijtig genoeg tot de conclusie kwam dat Honours Finance, mijn richting dus, niet funminded people aantrok. Kreeg ik er prompt, opnieuw prompt inderdaad, 3 voor mijn neus teruggestuurd. Maar alee zo erg vond ik dat nu ook weer niet, niewaar.

Daarnaast heb ik via 3methoden geprobeerd de mensen van mijn huis wat manieren bij te leren.
Benodigdheden: papier, plastieken bekers, stylo, keukenmateriaal, ping-pongballen en dobbelstenen.
-Introductie van een soort komen eten zodat ik (en zij) niet elke dag moeten koken en er dus meer kan worden genoten van de Afrikaanse levensstijl. Ik beet de spits al af met een simpele frikandon met puree en natuurlijk een assortiment aan drankenswaren (brandy, gin, wodka, cointreau en ijs)
-Een mooie beerpong-sessie om de vriendschappen te smeten en rivaliteit te creëren. Plezier verzekerd. Zeker wanneer je 2 Zuid-Afrikanen kan zien verliezen tegen dames. Hihi
-Chapeau. Maar ik vrees dat dat teveel denken vereist om in korte tijd succesvol van de rails te krijgen.

Anyways,
Ik beloof plechtig dat het volgende verhaal meer pittigheden zal bevatten.

Durban

Eerwaarde heren, dames,

Opnieuw een verhaal in de maak.

De afgelopen week was aan de koude kant (lees sneeuw). Voor velen hier een leukere attractie dan naar een pretpark gaan. Allemaal stonden ze buiten foto's te nemen en te slieren 'als een kind dat voor het eerst sneeuw zag', voor de ene figuurlijk te interpreteren voor de andere letterlijk.
Terwijl die brave Europeanen binnen zaten te bevriezen, aangezien dubbel glas/ deftige verwarming/ dikke muren hier niet aan de orde zijn.

Aldus besloten we met enkelen voor het verlengd weekend (donderdag was vrouwendag en vrijdag brugdag) naar andere oorden te trekken.

Richting Durban it was.

De avond voor we vertrokken besloot ik een stapje in de wereld te zetten. Waar enkelen me wisten te vertellen dat de weg naar Durban ondergesneeuwd was.
Allemaal goed en wel maar we gingen niet in deze koude blijven. So we went with the flow. Dus de volgende dag werd ik wakker gemaakt om te zeggen dat we binnen 30min Afrikaanse tijd vertrokken naar Durban, 2uur later (Europese tijd) waren we vertrokken.

Wat een 600km of een 6uur lange tocht moest worden werd een beetje uitgelengd. Ik denk dat ik nog nooit in een dergelijke file heb gestaan.
Het was inderdaad 6uur rijden, enkel moest daar een 6uur lange file worden bijgeteld. Alsof iedere Afrikaan met een auto die dag de weg op moest. Ongeveer elke kilometer in de file stond er wel een wagen stil op de weg omdat hij het had begeven. Ook niet echt bevorderend voor het verkeer.

Nu Durban zelf, een stad aan de east coast van Zuid-Afrika. Was de eerste echte stad die ik hier bezocht. Een gebied waar ze zelf in de hoogte bouwden. Het is een stad die quasi vol zit met Indische populatie.
Het is er een stuk warmer dan in de Free State (provincie van Bloemfontein).

Wat hebben we daar gedaan?
1) Het strand bezocht. Het was er lekker warm dus waarom niet. Ik heb er mijn eerste stappen in het surfersleven gezet. Een sport die mij echt wel aanstaat. Dus ben ik ook elke van de 3 dagen een uurtje geweest.
Een uurtje klinkt weinig maar geloof het of niet, gewoon op zo een bord staan is veel veel vermoeiender dan je zou denken.

2) Een Mall bezocht de grootte van Brussel-Zuid. Echt gigantisch. Met o.a. een Bellagio look-a-like fontein, een klimmuur, een klein pretpark,...

3) S'avonds wordt er in Durban onder andere uitgegaan in Florida road. We zijn daar beland in een soort feesthuis. Ik weet niet echt hoe ik het moet noemen. Een echt herenhuis dat was omgevormd in een club. Van't beste.Ik kwam aan de praat met enkele mensen die de gave hadden gratis drank te verkrijgen. Ofwel doordat de barman het vergat of door met hem te armworstelen (winnen was gratis). Productieve avond met andere woorden.

4) De volgende dag werd het Indische gedeelte bezocht. Om eens het contrast weer te geven tussen rijk en arm daar. In de plaats van de sjieke markten was het gewoon een hele buurt wat ik een rommelmarkt zou noemen.Daar een eurodeal schwarma gegeten. Tleven is hier niet te duur op vlak van eten/drinken.

5) De botanische tuinen bezocht. Ook heel mooi.Ik zag daar wat aapjes rondlopen dus dacht ik bij mezelf 'die zijn schattig zeg'. Ik pakte een paar muntjes, in de strips zijn ze altijd zot van zilverwerk, wat een parate kennis nietwaar. Blijkt nu toch wel dat die beesten niet zo schattig zijn als ze eruit zien. Werd ik daar opeens aangevallen door een van die kleine beestjes.Gelukkig had die op tijd gezien over wat voor een immense borstkas ik beschik!Maar dus voor de onwetenden onder ons. Aapjes zijn dus geen troetelbeestjes. Ze hebben tanden.

De terugtocht naar Bloem was zonder grote moeilijkheden.

Tot een volgende keer.

Tomorrowland

Eerwaarde vrienden, vriendinnetjes en familie,

Het avontuur gaat verder.

Ik heb mijn stulpje gevonden. Het is een mooi (in Afrikaanse termen) huis. Het bestaat uit een 10tal kamers met 5badkamers met natuurlijk keuken en living. Genoeg privacy en het is even groot als mijn gedeelde hondenhok van de eerste week.

Wanneer ik echter buiten de kamer kom heb ik meer luxe. Er is een Afrikaanse dame die de afwas en mijn vuile was doet, la mama. Daarnaast is er vanalles aanwezig om te genieten van de Afrikaanse weerscondities: een zwembad en een grote tuin.

Nu verhalen:

Eerst en vooral zijn er enkele foto's te zien op de reisblog van een trip naar een cheetah experience en een dierenfarm. Daar konden we, enkele internationale studenten en 2 afrikaanse vrienden, genieten van het beeld van enkele typisch Afrikaanse beesten: Neushoorn, Giraf, Zebra, Everzwijn, ... Na deze tour werden we begeleid door een soort opvangcentrum voor verschillende soorten Cheetahs. Je weet wel de snelste dieren op de wereld, die een tot snelheid van 120km/h kunnen lopen. We kregen zelf de mogelijkheid de kleinsten onder deze beesten te aaien.

Zolang ze zo groot zijn als een doordeweekse huiskat zijn ze heel aardig. Na enkele maanden willen ze spelen, alee zo noemden de begeleiders het. Voor mij leek het meer op oefenen prooien te bespringen maar kijk iedereen heeft zo zijn eigen blik op de dingen des levends.

Daarnaast dacht ik mij zondag tussen 18u en 20u even in Tomorrowland (dancefestival voor de onwetenden) te wanen. Ik was naar een kerk geweest, in hoeverre we het een echte kerk kunnen noemen. Het gebouw is een look-a-like van het Antwerpse sportpaleis, er is plaats voor 5.500 personen, er treden bands op, er wordt gedanst en ga zo maar door. (Zie Filmpje!) Ik zou het eerder een kruising van een voetbalmatch met een theatershow noemen.

http://www.youtube.com/watch?v=BN6Uu4rU2EI

Ik kijk al uit naar mijn volgende avonturen hier de komende week.

Tot hoors!!!!!!

De eerste dagen

Dag beste vriendjes en vriendinnetjes,

Mijn eerste week is bijna voorbij hier in het verre Zuid-Afrika.

Ik had deze zeek nog geen lessen dus kon ik het echte Afrikaanse leven leiden. Alles mocht heel traag gaan zonder plannen op voorhand te maken en overdag wat nietsen.

Het is hier een campus die ik toch wel groot durf noemen waar veel studenten verblijven. Er zijn hier 30 000 studenten dus het is eigenlijk een klein stadje met winkels, schoolgebouwen, restaurants,... Spijtig genoeg is alcoholverboden in de kamers. Maar ik ga ervanuit dat ze hier wel iets op hebben gevonden want komaan campussen vol jongeren (meisjes en jongens in aparte huizen) is een prachtig tafereel voor mooie feestjes. Ik heb teveel series bekeken om te denken dat men hier de regels blind volgt :)

Ik moest de voorbije dagen slapen in een kamer van 5 op 3 meter die ik deelde met nog iemand. Niet bepaald luxueus... Maar ik ben aan het verhuizen, daarover meer later.

Het is hier nu putje winter. Wat houdt dit in Afrikaanse termen in: Geen wolkje aan de lucht dus de zon schijnt altijd MAAR wel een ijskoude wind. Dit leidt ertoe dat je op het ene moment in je t-shirt rondloopt en het ander moment koud hebt met een tshirt, pull, jas,.. aan.

Het wordt hier reeds pikkedonker om 6u, dus s'avonds voelt alles heel laat aan.

Nu de alombekende vraag: Heb je al vrienden? Wel ik heb er.

Ten eerste zijn er hier een 30tal uitwisselingsstudenten met wie ik converseer en rondloop, het zijn vooral Duitsers en Nederlanders. Ten tweede hebben we enkele blanke Zuid-Afrikanen met wie ik al enkele keren iets ben gaan drinken. En ten derde heb je zwarte Zuid-Afrikanen die ik gisteren heb ontmoet door samen wat voetbal te spelen. Alee voetbal enkele ronaldinhos die dansen rond de bal en als goal een stoel gebruiken die je moet raken.